1. Dodane przez Powitanie Błękitnej Armii, w dniu - 11-04-2019 11:22
1. Cytuję:
Jarosław Wawrzyniak, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919
"W nocy, w Wielki Piątek 18 IV 1919 r. przez Kąkolewo, przejechał pierwszy transport wojsk gen. Józefa Hallera, które koleją wracały do kraju z Francji, przez Niemcy. 20 kwietnia, w pierwsze Święto Wielkanocne, o godz.16.30 stanął w Kąkolewie gen. Józef Haller wraz ze sztabem, witany owacyjnie przez dowództwo 6 Pułku Strzelców Wielkopolskich i ludność cywilną. Transporty z wojskiem Hallera przejeżdżały dalej w kierunku Krotoszyna, aż do połowy czerwca 1919 r. Zdesperowani Niemcy, zmuszeni przez koalicjantów do przepuszczenia przez swoje terytorium polskich żołnierzy powracających z Francji, dokonywali prowokacyjnych zamachów. Zaminowane podczas postoju w Lesznie wagony z amunicją wybuchały później już na terenie zajętym przez Polaków"
Pierwszy transport przybyłych żołnierzy Armii
Hallera w Kąkolewie witali żołnierze 6 Pułku
Strzelców Wielkopolskich na czele z dowódcą kpt.
Bernardem Śliwińskim.
2. Cytat:
"14 kwietnia 1919 r. z Francji wyruszył do Polski pierwszy transport z żołnierzami "błękitnej armii".
23 kwietnia do pociągu jadącego w stronę kraju wsiadł gen. Haller. Tak opisywał powrót do Polski:
"Opuściliśmy Francję, podążając przez całe Niemcy do Ojczyzny, którą opuściliśmy w 1918 r.. 23 kwietnia był również polskim świętem św. Wojciecha.
Pierwszy dłuższy postój był w Essen, na odcinku armii gen. Mangina, który z całym swoim sztabem witał mnie na stacji. Z Essen, skąd szła cała potęga uzbrojenia Niemiec, wysłałem depeszę pożegnalną do marszałka Focha. Stąd już szły niemieckie lokomotywy, które obsługiwały nasze polskie transporty z Francji.
Na jednej z późniejszych stacji wręczono mi <Berliner Tageblatt> z moją podobizną i artykułem o transportach, które przewożą wojska polskie do Polski. Widocznie dla uspokojenia opinii niemieckiej podawano w tym artykule, że tych kilka dywizji przejeżdżać będzie przez Niemcy najwyżej przez trzy tygodnie. Transporty jednak wiozące wszystkie oddziały stutysięcznej armii wraz z uposażeniem i uzbrojeniem szły przez Niemcy blisko pięć miesięcy.
Po obrabowaniu jednego z ostatnich wagonów z chleba (jak się później okazało - kilkakrotnie) wysłałem depeszę o tym wypadku do marszałka Focha i zaprotestowałem na jednej ze stacji, gdzie pociąg dłużej się zatrzymał. Przed odjazdem z tej stacji zameldowano mi niemieckiego oficera, który po wpuszczeniu do mojego wagonu przeprosił mnie za niestosowne zachowanie się ludności i zapewnił, że to się nie powtórzy więcej.
I rzeczywiście, już bez żadnych incydentów dojechaliśmy nad ranem do ówczesnej stacji granicznej, nazywanej jeszcze Lissa, tj. do Leszna. Wszędzie widać było ludność polską, która ze wszystkich stron dążyła na spotkanie pociągu. Wojsko polskie było witane okrzykami i łzami.
Następna stacja - Ostrów Wielkopolski. Oficjalne powitanie władz i wojska polskiego. Po raz pierwszy spotkałem się z generałem Dowbór-Muśnickim i z jego adiutantem rtm. Andersem.
Żołnierze polscy z Francji całowali ziemię polską, a po wysłuchaniu uroczystej Mszy świętej wielkanocnej spożywali smaczne święcone" (za: Józef Haller "Pamiętniki z wyborem dokumentów i zdjęć" Wydawnictwo LTW, Łomianki 2014)"
Cytat z:
https://nowahistoria.interia.pl/kartka-z-kale(...)zefa-hallera-wy,nId,2184432
 |
667 70 70 60
