Nawrocki: Europa jest w chaosie

Dyżurny reporter: 667 70 70 60

Witam państwa serdecznie, witam mojego gościa, pan doktor Karol Nawrocki, prezes Instytutu Pamięci Narodowej, kandydat na prezydenta Rzeczpospolitej. Dzień dobry, panie prezesie.

Witam serdecznie pana redaktora, witam wszystkich słuchaczy Radia Elka.

Właściwie dobry wieczór, ponieważ rozmawiamy po leszczyńskim wieczornym spotkaniu. Zmęczony?

Nie, pełen energii, zadowolony, co widzowie mogą zobaczyć.

Pięć spotkań dzisiaj.

A bywają takie dni, że mamy i sześć.

Obiad jakiś dobry chociaż dali?

A zjadłem na stacji benzynowej. Nie miałem czasu.

Myślałem, że jakaś kuchnia wielkopolska...

Organizatorzy proponowali, ale ja też jestem osobą intensywnie trenującą, więc jestem w rygorze kalorycznym.

Że pan kaczki nie spróbował, albo kluchy na łachu, to aż faux pas.

Redaktorze, gdybym był pierwszy raz w Wielkopolsce, to może byłaby to dla mnie nowość, ale ja jako prezes Instytutu Pamięci Narodowej wielkopolską kuchnię poznałem wyśmienicie i bardzo cenię.

To co pan najbardziej lubi z wielkopolskiej kuchni?

Myślę, że czernina jest taka najbardziej charakterystyczna, choć nie jestem wielkim fanem, moja żona jest, ale gęsina, panie redaktorze, tutaj w Wielkopolsce jest wyjątkowa.

Hardkorowy kandydat, proszę państwa, jak lubi czerninę. Kandydat obywatelski: tak jest pan prezentowany i powiem szczerze, trochę semantycznie mnie to dziwi, bo aż naturalnie by się chciało powiedzieć: kandydat pisowski, bo Obywatelska jest Platforma.

Jestem kandydatem zgłoszonym przez Komitet Obywatelski na czele z profesorem Andrzejem Nowakiem. W moim Komitecie Obywatelskim jest tysiąc osób.

Ja tak się zastanawiam czy się trochę pan wstydzi tego pisowskiego loga?

Ja się w ogóle nie wstydzę, panie redaktorze tego, że Prawo i Sprawiedliwość mnie popiera. Zresztą mówię o tym na publicznych spotkaniach, że poparcie partii z ponad 8 milionami wyborców największej w polskim parlamencie jest dla mnie zobowiązaniem, ale też z zaszczytem i dojrzałością tej partii, że była gotowa postawić na kandydata obywatelskiego. Ale musiałbym pana redaktora i naszych słuchaczy okłamać, jeśli bym powiedział, że byłem kiedykolwiek, czy jestem członkiem Prawa i Sprawiedliwości. Otóż nie jestem. Jestem zgłoszony przez Komitet Obywatelski, popierany m.in. przez stowarzyszenia patriotyczne, fundacje poza Komitetem Obywatelskim i uwaga, Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność, więc to jest dużo szersza formuła, w której Prawo i Sprawiedliwość odgrywa bardzo ważną rolę, tą rolę partyjną.

Chyba gra pierwsze skrzypce.

To można interpretować różnie, bo to jednak kandydat zgłoszony przez Komitet Obywatelski, ale popierany przez Prawo i Sprawiedliwość i na pewno siła polityczna jest po stronie Prawa i Sprawiedliwości, co regularnie przyznaję i z czego jestem bardzo zadowolony. Proszę zwrócić Panie Redaktorze uwagę, że tyle partii mówi o swoim o demokratyzmie, o swojej obywatelskości. Natomiast żadna nie zdecydowała się poprzeć kandydata bezpartyjnego. Jaka to odwaga środowiska Prawa i Sprawiedliwości.

A nie będzie panu troszeczkę ciążyć to logo PiS-owskie?

Ja nie sądzę, że ciąży.

Wielkopolska tradycyjnie w większości głosuje na liberałów. Kiedyś to może było bardziej SLD, teraz to jest Platforma Obywatelska. Pan akurat w Wielkopolsce te głosy chce zbierać, a tu wielkiej miłości do PiSu nie ma.

Ja nie jestem, panie redaktorze, liberałem, więc nie chcę oszukiwać wyborców, że jestem. Nie chcę być wice-Tuskiem, czyli Rafałem Trzaskowskim, który mówi raz jedno, raz drugie. Ja się prezentuję jako człowiek z krwi i kości, ze swoimi poglądami, ze swoim światopoglądem, ale też człowiek, który musi panu redaktorowi i naszym słuchaczom, naszym widzom jasno przyznać, że nie jest członkiem i nigdy nie był żadnej partii politycznej, a wsparcie Prawa i Sprawiedliwości jest dla mnie ważne i zasadnicze, ale to nie zabiera mi obywatelskości.

A jaki ma pan pomysł na swoją prezydenturę, bo jak tak obserwuję wszystkich prezydentów, to mamy albo prezydentów, którzy są w zgodzie z partią rządzącą i podpisują po prostu to, co im się położy, albo takich, którzy stoją okoniem.

Moja prezydentura, panie redaktorze, będzie miała jeden wyznacznik i jeden fundament, bo ta obywatelskość zobowiązuje. Moim jedynym szefem będzie naród polski, obywatele i obywatelki państwa polskiego.

To jest bardzo ładne, tylko nic nie mówi.

A to już rozszerzam tą odpowiedź, panie redaktorze. Wszystkie ustawy, które uznam za dobre, będę podpisywał, a te, które uznam za szkodliwe, będę wetował. Z każdym rządem jestem gotowy się porozumieć w kwestiach, które odnoszą się do bezpieczeństwa choćby państwa polskiego, czy do oczekiwań obywateli państwa polskiego. Natomiast są rzeczy, z którymi wchodzę jako Karol Nawrocki do tych wyborów i które deklaruję jasno. Choćby kwestia Zielonego Ładu. Wiemy, że moim głównym kontrkandydatem jest "zielony Rafał", dla mnie kwestia Zielonego Ładu jest nie do zaakceptowania, bo niszczy polskie leśnictwo, polskie rolnictwo, polskie górnictwo. Wejdę do Pałacu Prezydenckiego z konkretnymi poglądami. Otwarty na współpracę z każdym rządem, który będzie respektował także ten mandat, który dostaje prezydent Rzeczpospolitej.

Ale jeżeli pan wejdzie do pałacu, czy nie będzie tak, że pierwsze trzy lata pańskiej prezydentury, to będzie po prostu totalne pójście na udry z rządem i wojna, której mamy już wszyscy dosyć. Może lepszy jednak byłby prezydent, który by ze spokojem współpracował. Ludzie się zastanawiają, czy gdyby przyszedł Trzaskowski, a rządzi Tusk, no to będzie taka zgoda.

No to ja odwrócę pytanie pana redaktora. Czy to dobrze, żeby w Polsce było jednowładztwo? Czy to dobrze, żeby prezydent podpisywał wszystkie ustawy, które pokaże mu jego partyjny szef?

Czyli tak jak było za rządów PiSu?

Tego nie wiem. I jeszcze dalej to pociągnę. Czy dobrze byłoby, żeby Polakom podwyższono wiek emerytalny? Czy dobrze byłoby, żeby wielkie projekty inwestycyjne takie jak CPK czy inwestycja Intela były zrywane? Ja jestem, panie redaktorze, gwarancją tego, że w Polsce nie będzie jednowładztwa z jednej strony. Z drugiej strony, że głos obywateli będzie słyszalny. A w kwestiach, które wymagają współpracy, gwarantuję panu redaktorowi, że jestem gotowy się porozumieć.

A w jakich rzeczach mógłby się pan porozumieć z Platformą, z rządem koalicyjnym?

Jestem prezesem Instytutu Pamięci Narodowej wybranym w polskim Senacie głosami Polskiego Stronnictwa Ludowego, który potrafił z Polskim Stronnictwem Ludowym współpracować przez trzy lata wokół kwestii bardzo wrażliwej, jaką jest narodowa pamięć. Nie było żadnego problemu w dyskusji o Muzeum Żołnierzy Wyklętych, o wartościach, o podstawie programowej, o pewnej wrażliwości. Dzisiaj minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz jest przedstawicielem PSL-u. No skoro dogadywaliśmy się przez trzy lata wokół narodowej pamięci, nie widzę problemów, żebyśmy nie dogadywali się w kwestiach bezpieczeństwa, więc jest takie pole z całą pewnością dla mnie i dla przyszłego rządu, który oceniam w całości bardzo negatywnie, w których mój brak afiliacji partyjnej z jednej strony, obywatelskość z drugiej strony, daje możliwość porozumienia. A są takie rzeczy, na które nigdy się nie zgodzę, jak choćby kwestia ideologizacji, edukacji, oświaty, czy to co wyprawia rząd w kwestii polskiego górnictwa, wprowadzania zielonego porządku i tych wszystkich rzeczy. No nie, nie dogadam się, bo nie z tym wchodzę do pałacu.

A jeżeli Europa postanowiłaby pójść na ostro z Donaldem Trumpem, to znaczy ze Stanami Zjednoczonymi, co ostatnio widzimy, to jak się Pan pozycjonuje?

Stany Zjednoczone są z całą pewnością najważniejszym partnerem od lat Polski, partnerem wokół wartości takich jak demokracja, jak wolność, budowanie Sojuszu Północnoatlantyckiego i nasz Sojusz Transatlantycki, to jest dla Polski korzystne. Mamy tutaj 10 tys. żołnierzy armii amerykańskiej, którzy zostali przez Polskę zaproszeni. To komfort dzisiejszej Rzeczpospolitej.

Ale gdyby doszło do rozerwania tych więzi?

Mówi pan redaktor o więziach Unii Europejskiej ze Stanami Zjednoczonymi. Ja zupełnie inaczej patrzę na rolę Polski w Unii Europejskiej. Widzę, że to Polska powinna być liderem Unii Europejskiej w relacjach transatlantyckich. Zgadzam się z wiceprezydentem Vance’m w tej kwestii, w której wypowiadał się kilka dni temu, że Europa jest na wirażu, jest w chaosie. Nie sposób tego nie zauważyć.

I w tym chaosie trzeba się będzie za kimś opowiedzieć.

To pan redaktor mówi o takiej sytuacji, która byłaby już ekstremalna.

Widzimy jakie tempo narzuciła administracja Trumpa, więc to mogą być szybkie historie.

Dla mnie sojusz ze Stanami Zjednoczonymi jest zasadniczy w kwestiach ekonomicznych, w kwestiach bezpieczeństwa i budowania nowych technologii także.

Czyli gdyby miał pan do wyboru Unia Europejska, Stany Zjednoczone, wybrałby pan Stany Zjednoczone?

Stany Zjednoczone są naszym największym partnerem, panie redaktorze, i Stany Zjednoczone nie są w takim chaosie, w jakim jest dzisiaj Unia Europejska. Widzę dzisiaj rolę Polski jako największego orędownika i sojusznika relacji ze Stanami Zjednoczonymi.

A gdyby trzeba by było zdecydować o wystąpieniu z Unii Europejskiej?

Jestem przeciwnikiem wystąpienia Polski z Unii Europejskiej, jestem za silną Polską w Unii Europejskiej.

Jeszcze jedno pytanie: mamy do wyboru Trzaskowskiego i Nawrockiego, ale wyborcy, którzy mają, że tak powiem, poglądy bardziej konserwatywne, czy bardziej na prawo, mają jeszcze kandydata Konfederacji, nawet jednego z dwóch. Co pan im powie, dlaczego mają na pana postawić krzyżyk, a nie Mentzena?

A żebyśmy byli sprawiedliwi, panie redaktorze, to wyborcy radykalnie lewicowi, którzy mogą zagłosować na Rafała Trzaskowskiego, mogą zagłosować też na innych kandydatów lewicowych.

Kiedy przyjdzie tutaj Rafał Trzaskowski, to wtedy będę pytał o tamtych, ale teraz pytam bardziej o prawą stronę.

Przede wszystkim dlatego, że cała pragmatyka wyborcza i też głęboki realizm mojej kandydatury pokazuje, że jestem w stanie wygrać z Rafałem Trzaskowskim. To jest rzecz oczywista. Jestem w stanie z większą przewagą wejść do pierwszej tury, a być może nawet pokonać Rafała Trzaskowskiego. Więc z całą pewnością jestem kandydatem, który gwarantuje, że Polska w 2025 roku wróci na tory rozwoju, ambicji i te tory, które udawało się trzymać rządowi Zjednoczonej Prawicy w latach 2015-2023. A czemu to jest tak ważne także dla Leszna, panie redaktorze? Rzecz obiektywna, miliony, setki milionów złotych inwestycji w Polskę powiatową, w Polskę lokalną, które będą zawarte w mojej pierwszej inicjatywie ustawodawczej. Czyli realny kandydat, konserwatywny kandydat, prawicowy. Kandydat z otwarciem na obywatelskość, a nie na partyjność jest z całą pewnością lepszą ofertą dla wyborców prawej strony.

Myślałem, że pan coś powie o ograniczaniu biurokracji, o większej swobodzie gospodarczej, o tym o czym mówią właśnie politycy Konfederacji: mniej socjalizmu, więcej indywidualizmu.

Ja jestem społecznym i solidarnym kandydatem, dlatego mnie też popiera panie redaktorze Solidarność w zakresie przedsiębiorczości. Jestem kandydatem, który gwarantuje procesy deregulacji w państwie polskim i taką wrażliwość dla małych i średnich przedsiębiorców, więc myślę, że to jest oferta i dla tych, którzy rozwijają swoją małą i średnią przedsiębiorczość. Ale to jest też oferta Polski Solidarnej i to jest dla mnie zobowiązujące.

Solidarność to akurat bardziej syndykaliści są niż liberałowie.

To jest opinia pana redaktora.

I już zupełnie na koniec. Coś co uwielbiam u polityków, to obietnice wyborcze. Jestem na nie uczulony, zwłaszcza od czasu „stu konkretów na sto dni”. Jak pan chce o jedną trzecią obniżyć cenę prądu jako prezydent Rzeczpospolitej?

Przede wszystkim pan redaktor doskonale wie, bo śledzi scenę polityczną, że rozmawia z politykiem, który ma trzymiesięczny staż. Rzeczywiście, od trzech miesięcy jestem politykiem i na to się zgadzam, ale przez 41 lat nie byłem częścią życia politycznego.

Ale wszedł pan w te buty i obiecał niższe rachunki.

Proszę mnie nie traktować panie redaktorze jak polityka.

Już pan nim został. Jak pan będzie prezydentem, to pan nim będzie jeszcze bardziej.

Ale proszę mi powiedzieć, panie redaktorze, jaką obietnicę złożyłem i z jakiej się nie wywiązałem. Spokojnie, jeszcze nie jestem prezydentem.

Ale wymyśli pan dopiero jak pan nim zostanie?

Już odpowiadam na to pytanie, tylko mówię, że nie zgadzam się z tym, że składałem obietnice których nie spełniłem: to są moje pierwsze obietnice.

Zawsze jest ten pierwszy raz na niespełnienie obietnic.

No ja wiem. Ale ja jeszcze nie miałem okazji ich nie spełnić. Ale jest pomysł.

Jak prezydent może obniżyć rachunki prądu?

Proszę bardzo, odpowiadam panie redaktorze. Przede wszystkim zorganizuję szczyt państw, które nie są zadowolone z ekoterroru i z zielonego ładu. Szczyt państw Europy Środkowej i Wschodniej, wśród których zbuduję przewagę w Unii Europejskiej tych państw, które jednoznacznie odrzucą Zielony Ład. Dwa: skorzystam z artykułu 125 Konstytucji wysyłając do Senatu moje zarządzenie referendum w sprawie odrzucenia Zielonego Ładu. To w sposób naturalny wpłynie z jednej strony na zielone podatki, czyli na ETS, które składają się na 40% rachunków energii elektrycznej. Dwa, czy już nawet trzy: kontrakty różnicowe, które pojawiają się także w cenach energii elektrycznej i cenach prądu. Cztery, panie redaktorze, zakończę wszystkie programy i projekty, które odnoszą się do elektromobilności.

Jak pan zakończy?

Jako prezydent.

Nie wprowadzi pan dekretu...

A zna pan takie narzędzie, jak Rada Gabinetowa i możliwość wywierania przez prezydenta zgody na działanie rządu i działanie w ogóle rządu za sprawą Rady Gabinetowej? Rząd także będzie miał swój interes, aby współpracować z prezydentem Rzeczpospolitej w kwestiach, o których rozmawialiśmy wcześniej, czyli w kwestiach, w których jesteśmy gotowi do dogadania się. Takim instrumentem jest Rada Gabinetowa. Ja swoją współpracę z każdym rządem w ciągu pięciu lat mojej prezydentury będę uzależniał od tego, że rząd ten musi wyjść naprzeciw mojego planu obniżenia energii elektrycznej. 14 milionów gospodarstw domowych, mali i średni przedsiębiorcy płacą po prostu za dużo. To są konkrety.

Bardzo serdecznie dziękuję, pan Karol Nawrocki, kandydat na prezydenta Rzeczpospolitej.

Dziękuję, panie redaktorze, dziękuję słuchaczom.

 

reklama

reklama

reklama

reklama

reklama