Zaduma nad statystyką

Ulotka trafia do mieszkańców już od dobrych kilku lat - jej wydawanie zainaugurował jeszcze prezydent Malepszy. Druczek nie jest duży - mieści się na kartce o powierzchni podwójnego arkusza A4, a lektury na nim na kilkadziesiąt minut co najmniej. W dodatku na samym początku pan prezydent Łukasz Borowiak zaprasza do lektury i zachęca do podzielenia się przemyśleniami.

Wprawdzie liczby nigdy nie były moją mocną stroną, ale skoro pan prezydent zachęca… Pochyliłem się więc z mozołem i przyjrzałem tym wszystkim kolumnom i procentom. I naszły mnie trzy interesujące obserwacje. Zanim jeszcze o nich napiszę muszę zauważyć, że dane w broszurce pochodzą z 2016 roku - to oczywiście żaden zarzut, tak już jest w statystyce, ale nie wszystko jest bardzo aktualne - na przykład bezrobocie podane w ulotce wynosi 4,8, a według najnowszych danych spadło już poniżej czterech.

Teraz o obserwacjach. Pierwsza jest taka, że od lat pytany gdzieś w Polsce albo na świecie „ilu mieszkańców ma Leszno?” odpowiadałem, że 65 tysięcy. Tymczasem okazuje się, że to liczba dawno już nieaktualna. Według „Leszno w liczbach” na koniec 2016 roku populacja wynosiła 64 159 osób. Czyli się skurczyła - albo kurczy się z roku na rok. Przyrost naturalny mamy na szczęście dodatni, choć niezbyt imponujący - 1,5 promila, za to zdecydowanie więcej ludzi z Leszna wyjeżdża niż do niego przyjeżdża - w ruchu krajowym saldo to minus 202 osoby, w ruchu zagranicznym minus 27. Ciekawe, czy uwzględniono tu przyjeżdżających do Leszna Ukraińców - mam nadzieję że nie, bo biorąc pod uwagę to, ilu ich przyjechało, wyjechać za granicę musiałoby dobre parę tysięcy ludzi, żeby to dało ujemny bilans.

Druga obserwacja, również nie najweselsza, dotyczy danych o przeciętnym wynagrodzeniu mieszkańców. W Lesznie było to 3 406 złotych brutto. Średnia krajowa to 4 290 złotych - a więc w 884 złote więcej. Żeby się czytelnik nie przemęczał autorzy ulotki nieco ułatwili i napisali, że wynagrodzenie wynosi 79,4% średniej krajowej. Zestawili je też z większymi miastami w okolicy: Kaliszem, Zieloną Górą i Poznaniem: niestety wszystkie trzy pod tym względem wypadają lepiej od Leszna - w Kaliszu wynagrodzenie to 85% średniej, w Zielonej Górze 91%, a w Poznaniu zarabiają w ogóle więcej - 111% średniej.

Oczywiście przez ten rok płace mogły znacznie wzrosnąć, słyszymy jak się Biedronka z Lidlem ścigają kto da pracownikom więcej. Jednak niezbyt mi się chce wierzyć, że sytuacja zmieniła się jakoś znacząco. Sami mieszkańcy w prowadzonej zaledwie miesiąc temu ankiecie, pytani o to, czego najbardziej im trzeba najczęściej odpowiadali „dobrze płatnej pracy”. Nie pracy w ogóle - przypominam, bezrobocie to niespełna 4 procent - ale pracy dobrze płatnej. Niedawno w jednej z gazet przeczytałem, że właściciele firm boją się ekspresowej „Piątki”. Bo kiedy powstanie, pracownicy im uciekną do Wrocławia czy Poznania. W pierwszej chwili popukałem się w czoło, że to jakiś wydumany problem. Komu by się chciało dwie godziny dziennie jechać do i z roboty, płacić za paliwo czy bilety? Ale skoro tam się zarobi 30 procent więcej... No to macie problem, szanowni biznesmeni. Jeszcze inny przedsiębiorca żalił się, że rynek pracy psuje mu 500+. Czyli ile płaci ludziom, skoro wolą dostać 500 czy 1000 złotych? Z pewnością skończyły się czasy ulubionego tekstu wielu szefów „bierz co daję, mam dwudziestu na twoje miejsce”. Przynajmniej na razie.

Teraz się zastanawiam, czy te dwie sprawy są połączone. Czy ludzie uciekają z Leszna, bo nie mogą tu dobrze zarobić? Może niekoniecznie - w końcu statystyką można udowodnić każde twierdzenie. Ale jeśli tak, to mamy wszyscy duży problem. Bo „Piątka” tuż, tuż…