Nabijanie w butelkomat

Ale poszperałem troszkę w internetach i okazało się, że pomysł bynajmniej nie jest nowy. Na początku tego roku bardzo podobny pomysł przedstawił niejaki pan Łukasz Wantuch, radny Krakowa. Także przeznaczając na skupowanie plastikowych butelek tysiąc złotych, dołączył do niego z kwotą 500 złotych mieszkaniec Grodu Kraka, pan Tomasz Terlecki. Łącznie mieli więc półtora tysiaka na 15 tysięcy butelek. Prezydent Majchrowski pomysł przyjął (radny był z jego klubu), urządzenie zamontowano. Przez trzy dni butelkomatem żyły wszystkie ogólnopolskie media. Telewizje robiły relacje live z wrzucania butelek, radia puszczały reportaże, w których ścieżką dźwiękową był miły uchu brzęk monet, sesje fotograficzne na pierwszych stronach gazet i tak dalej. A potem butelkomat zniknął. Zdemontowali go. Dlaczego? Po pierwsze dlatego, że skończyła się kasa - owe półtora tysiąca złotych przekazane przez radnego z mieszkańcem do spółki. Podejrzewam jeszcze jedną przyczynę, też związaną z kasą - w całym Krakowie skończyły się dziesięciogroszówki. Miasto tłumaczyło do tego, że maszyna się psuła, a jak działała, to trzeba było co chwilę wymieniać worki na butelki, co absorbowało urzędników magistratu. Było jeszcze kilka innych przyczyn, typu brudne czy nawet niekonieczne puste butelki, zapachy, no w każdym razie butelkomatu w Krakowie nie ma.

Pojawiły się natomiast w Warszawie. Aż dwa! Tam także z samodzielnej inicjatywy radnych. Warszawskie działały na odmiennej zasadzie. Nie wydawały monet, tylko punkty. A właściwie eko-punkty, które wrzucający nabijali sobie na smartfonach - powstała bowiem nawet specjalna aplikacja. Punkty można było wymieniać na zniżki: taniej kupić kawę czy bilet do kina, a nawet dwóch warszawskich teatrów. Mało tego, w projekt weszła nawet sama Coca-Cola, czyli wielkie światowe korpo sprzedające miliardy butelek typu PET. No po prostu przedsięwzięcie idealne. Ale chyba zauważyliście, że piszę o nim w czasie przeszłym, prawa? Bo butelkomatów w Warszawie też już nie ma. „Jeździłem jak ten głupek z torbą pełną pustych butelek” - skarżył się w necie jeden z blogerów ze stolicy. Owszem, chwilę działały. Potem działały nieco inaczej - stał przy nim człowiek, który odbierał butelki i zapisywał numer telefonu oddającego (chyba żeby te punkty nabić). Wreszcie maszyny poszły precz. Podobno mają wrócić. Ten w Krakowie też. Podobno. Ale nie popadajmy w rozpacz: butelkomat podobno stoi też w Starachowicach. Sprawdzałem - dwa tygodnie temu wciąż stał, choć mieli przenieść go w inne miejsce. I jeszcze podobno jest w Sosnowcu.

A, byłbym zapomniał: będą jeszcze w Opolu, gdzie wygrały w głosowaniu Budżetu Obywatelskiego. Miasto przeznaczy na nie 600 tysięcy złotych. Więc pewnie wkrótce się pojawią, choć jak widać pasuje tu jak ulał powiedzenie skoczków narciarskich „stanąć to nie sztuka, sztuką jest ustać” (no dobra, zmyśliłem to).

Proszę sobie nie myśleć, że kpię z pomysłu pana radnego. Pobudki są jak najbardziej szlachetne, chodzi o to, żeby ludzie chcieli segregować, żeby ich zachęcić, a co zachęci lepiej niż pieniądz wpadający z brzękiem do kieszeni? I to w dodatku nie pieniądz podatnika, tylko pana radnego.

Ale dziesięć tysięcy butelek za tysiąc złotych to trochę mało. I trochę drogo. Prezes MZO powiedział mi, że za tysiąc złotych to on sprzedaje pół tony PETów, czyli 120 tysięcy butelek, w dodatku wyselekcjonowanych.

Oczywiście gdzieś tam, na horyzoncie, łopocze chorągiewka, która nazywa się „rozszerzona odpowiedzialność producenta” - na czym dokładnie to polega nie wiem, ale chodzi o to, że producent napoju w butelce PET będzie musiał zapłacić za jej utylizację. Co oznacza mniej więcej to, że będziemy musieli za to my zapłacić. Możliwe, że zadziała to tak, jak w niektórych krajach: będą butelkomaty i dostaniemy monetę za butelkę. Ale całkiem możliwe, że nasi wspaniali prawodawcy wymyślą coś jeszcze lepszego - że zapłacimy i tak, ale nic nie dostaniemy.