Dożynkowe fajerwerki

Po udanych zbiorach rolnicy w całej Polsce świętują. W niemal każdej rolniczej gminie odbywają się dożynki, jako wyraz dziękczynienia za udane żniwa. W tym roku ze zbiorów rolnicy powinni być zadowoleni. A kiedy je sprzedać - sami powinni wiedzieć najlepiej. Zresztą, liczyć to zawsze potrafili i nadal potrafią.

Choć pochodzę z miasta, a dziś mieszkam na jego peryferiach, odpowiedziałem na zaproszenia i byłem na kilku uroczystościach dożynkowych, które notabene w większości odbywały się w sobotę. Dlaczego w sobotę? No bo rolnik to już nie ten rolnik co kiedyś. Jak ma gospodarstwo, to zazwyczaj jeszcze gdzieś dorabia, bo z samej ziemi nie wyżyje. Dlatego w niedzielę trzeba odpocząć, żeby w poniedziałek iść do pracy. Dużych rolników jest stosunkowo mało, w większości ciągle zajęci i na dożynkach nie byli widoczni.

Można się zastanowić, co rolnikom w subregionie leszczyńskim jeszcze potrzeba? Ziemia dobra. Dopłaty są i będą. Wiatraki stawiają na coraz większym obszarze i z dzierżawy też można zarobić. No tak, ale...? Trzeba, po pierwsze, dzisiaj rozróżnić rolnika od mieszkańca wsi. Ten pierwszy przeważnie jest tym drugim, a ten drugi niekoniecznie tym pierwszym. Ten pierwszy boi się ewentualnej budowy kopalni, kupuje ziemię nawet w województwie dolnośląskim, rozbudowuje chlewnie i obory, bierze kredyty na zakup nowych maszyn. A ten drugi? No właśnie, co robi ten drugi? Byłem na dożynkach i się nasłuchałem...

- Panie- mówi jeden- ziemię wydzierżawiłem, bo mam mało i uprawiać mi się nie opłaca, żona z córką w Niemczech pracują jako opiekunki, a ja mam rentę. Czyli, kwitując, rodzina w rozjazdach, a rolnikiem może być tylko z nazwy.

Rozmawiam z następnym. - Wyprowadziłem się z miasta, wziąłem kredyt, kupiłem działkę i wybudowałem dom. Pracujemy z żoną w mieście. Czyli szczęśliwa rodzinka, szukająca spokoju na wsi, których stać na dojazdy do pracy i spłatę kredytu.

Żeby konwersacji było mało, coś na deser. - Jesteśmy z żoną na rencie, pracowaliśmy w PGR-ach, dzieci wyjechały. Syn pracuje w kopalni miedzi w Lubinie, a córka jest nauczycielką we Wrocławiu.
Oj!!! I tu klamka zapadła. To co było niemożliwe stało się możliwe. Z rolnika zrobili górnika!!!
Może za dużo powiedziane, że z rolnika, ale ze wsi chłopak pochodził. I ponoć teraz zadowolony i nie narzeka.

Te czy inne losy naszych mieszkańców dają nam obraz, z czym muszą się zmierzyć urzędnicy w Brukseli i w Warszawie, żeby to, co nazywamy Wspólną Polityką Rolną i PROW-em, czyli Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich, rzeczywiście dało pozytywny efekt. Nie jest sztuką przekazać pieniądze na dopłaty bezpośrednie dla rolników. A co zresztą mieszkańców wsi?

Do 15 września br. można składać opinie do Ministerstwa Rolnictwa na temat projektu PROW-u na lata 2014-2020. Ponad 200-stronicowy dokument określa kierunki działań, które mają stanowić podłoże do równomiernego rozwoju obszarów wiejskich. Można tam znaleźć obszary finansowego wsparcia dla produkcji rolnej, rozwijania działań proekologicznych, współpracy w ramach programu Leader. Próżno jednak tam szukać szczegółowych zapisów na temat finansowania np. dróg powiatowych, czy wsparcia upadających szkół rolniczych.

Z ostatnich informacji wynika, ze lokalna infrastruktura drogowa ma być finansowana przede wszystkim z Regionalnych Programów Operacyjnych. Jest to o tyle dziwne, że większość dróg powiatowych leży na terenach wiejskich i w interesie mieszkańców leży poprawa tejże infrastruktury. Z Ministerstwa Rolnictwa dochodzą głosy, że można będzie uzyskać dofinansowanie na małe projekty dotyczące dróg gminnych na terenach wiejskich.

A co z niegdyś popularnymi szkołami rolniczymi. Przykład takiej szkoły w Bojanowie jest aż nadto wymowny. Zainteresowanych do technikum rolniczego jest śladowa ilość, a przekwalifikowanie tej szkoły na inne kierunki i doposażenie w odpowiednie zaplecze dydaktyczne wymaga środków. Wszystko to kosztuje nas podatników i dlatego aż prosi się o wsparcie unijne.

Patrząc subiektywnie na to co się dzieje na wsi i co się dziać będzie, uważam że gospodarka na tym obszarze powinna być oparta na dwóch mocnych filarach. Z jednej strony rolnictwo, a z drugiej ogólnie rozumiana działalność pozarolnicza ( rzemiosło, handel, produkcja). Jest to o tyle ważne, że jeden mocny filar- rolniczy, nie oprze się mocy i czarowi kombajnu do wydobywania węgla brunatnego. I zamiast Święta Plonów, z dożynkowym chlebem i fajerwerkami, będziemy obchodzić barbórkę. Tak czy inaczej, dobra infrastruktura drogowa i techniczna, wielokierunkowo wykształceni mieszkańcy, odpowiednie wsparcie samorządu lokalnego daje szanse na rzeczywisty rozwój naszego subregionu.


Mariusz Suchanecki jest radnym i członkiem zarządu Powiatu Rawickiego. Członek Platformy Obywatelskiej RP.
Zainteresowania: gospodarka, fundusze unijne, sport, polityka międzynarodowa.

Napisz komentarz zasady

Redakcja portalu zastrzega sobie możliwość ingerencji lub niedopuszczenie do publikacji wypowiedzi, które nie odnoszą się do tematu artykułu, naruszają normy prawne, obyczajowe lub są niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Wypowiedzi zawierające wulgaryzmy nie będą publikowane. Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. będą usuwane. Zabezpieczono reCAPTCHA i ma zastosowanie Polityka prywatności oraz Warunki korzystania z usług Google.