Kolejne tabliczki dla bohaterów

(fot. Monika Kaczmarska-Banaszak) Na cmentarzu w Starych Oborzyskach ustawiono tabliczki przy grobach powstańców wielkopolskich. To już czwarta miejscowość w gminie Kościan, w której w ten właśnie sposób przywraca się pamięć o bohaterach. Uroczystość dopełniły pokazy prezentowane przez grupy rekonstrukcyjne.

W wydarzeniu uczestniczyły rodziny powstańców, mieszkańcy, samorządowcy, liczne poczty sztandarowe, orkiestra dęta OSP Kościan oraz rekonstruktorzy z Poznania i Leszna, a także członkowie Stowarzyszenia im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej.

Zwłaszcza dla rodzin powstańców było to szczególne wydarzenie.
- Pamięć o moim ojcu była pielęgnowana, choć nie mówiło się zbyt dużo o samym powstaniu - mówi Mirosława Michałkiewicz, córka Stanisława Nowaka - Wiem, że ojciec był sanitariuszem. Opowiadal też, że mało brakowało, a nie wróciliby do domu, ale gdzieś znaleźli na śmietniku chleb, którym się pożywili i pili wodę z rowu, żeby przeżyć.
- Powstanie wielkopolskie było trochę zapomniane, ale teraz dzięki takim uroczystościom przywraca się cześć powstańcom - dodaje syn pani Mirosławy i wnuk powstańca.

Inicjatorem stawiania tablic zasłużonym jest Jarosław Dzikowski, członek Koła Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu. W gminie Kościan to już czwarta miejscowość. - Cały czas szukamy, cały czas śledzimy. Już mamy informacje, że w tych miejscowościach, gdzie stawialiśmy tabliczki, będziemy robili uzupełnienia. Mamy jeszcze kilka cmentarzy.

Być może podejmiemy temat wspólnie z miastem Kościan, ponieważ gros miejscowości obsługiwanych jest przez parafie kościańskie i tam tych mogił z powstańcami wielkopolskimi na pewno jest wiele - przyznaje Andrzej Przybyła, wójt gminy Kościan - Pan Jarek Dzikowski śledzi strony internetowe, muzea, zbiera informacje wszędzie, szuka zdjeć. Każda informacja, która przybliża do celu, jest cenna.

Upamiętnieni zostali: Jan Szymański, Jan Nowicki, Stanisław Nowak, Jan Cichocki, Teodor Raszewski oraz żołnierz brytyjskiego RAF-u - Stanisław Horyński.



Jan Szymański (ur. 24.06.1896 roku w Jasieniu, zm. 13.06.1974 r.). Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. 08.01.1919 roku dołączył do kompanii kościańskiej, pod dowództwem por. Sikory, z którą walczył pod Lipnem i Górką Duchowną, później pod Boguszynem i Krzyckiem Wielkim. Po zakończeniu powstania przydzielony do 6. pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony do rezerwy w 1920 roku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Jan Nowicki (ur. 08.05.1889 roku w Zadorach, zm. 23.09.1977 r.). W trakcie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej, pod Verdun.W 1918 roku wrócił z frontu zachodniego i dołączył do oddziałów powstańczych. Brał udział w walkach pod Bojanowem, Rawiczem i Lesznem.

Teodor Raszewski (ur. 11.10.1892 roku w Jasieniu, zm. 29.06.1919 r. w Nakle n. Notecią). Rotmistrz 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich. W trakcie pierwszej wojny światowej służył w wojsku niemieckim. Po wybuchu powstania wielkopolskiego dołączył do kompanii czempińskiej, skąd został przeniesiony i mianowany dowódcą 4. szwadronu 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (15. Pułk Ułanów Poznańskich). 29.06.1919 roku oddziały 4. szwadronu, poruszając się wzdłuż szosy w rejonie Osieka nad Notecią, zostały zaatakowane przez niemieckie wojsko. Rotmistrz Raszewski, chcąc zająć dogodniejsze miejsce do obserwacji linii przeciwnika, wraz z kilkoma żołnierzami dostał się pod silny ogień karabinów maszynowych od którego poległ. W wyniku ostrzału nie udało się wyewakuować ciała dowódcy, które przejęły wojska przeciwnika. Dopiero po pertraktacjach Niemcy wydali ciała dwóch poległych żołnierzy, w tym Teodora Raszewskiego, w zamian za obietnicę wydania ciał dwóch poległych wyższych oficerów niemieckich i kaucję wysokości 20 000 marek. Ciało dowódcy przewieziono do Poznania, a następnie do Oborzysk Starych, gdzie złożono je w grobowcu rodzinnym.

Jan Cichocki (ur. 11.1.1896 roku w Nowych Oborzyskach, zm. 30.4.1969 r.). W wieku 16 lat podjął pracę jako kolejarz.
W 1916 roku został powołany do wojska niemieckiego. Walczył na froncie zachodnim we Francji, pod Verdun. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 11.1.1919 roku w Kompani Kościańskiej pod dowództwem Stefana Maya. Brał udział w potyczkach pod Miejska Górką i Żakowem. Walczył w okolicach Leszna, Wolsztyna, Zbąszynia oraz pod Bydgoszczą. Po zakończeniu Powstania Wielkopolskiego przydzielony do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich w stopniu kaprala. Od 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył w okolicach Kijowa i Berdyczowa. Od 1921 do 1939 roku pracował w PKP. W czasie II wojny światowej został przymusowo skierowany do pracy w niemieckim pociągu roboczym w okolicach Leningradu, skąd kilka razy próbował uciekać do Polski. Po wojnie aż do emerytury pracował w PKP jako zawiadowca odcinka w Drezdenku.
Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Stanisław Nowak (ur. 05.11.1899 roku w Betkowie, gm. Czempiń, zm. 26.9.1970 r. w Betkowie). Przed I Wojną Światową ukończył szkołę powszechną. Przymusowo został wcielony do armii niemieckiej. W grudniu 1918 roku przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, w składzie grupy Leszno. Wcielony do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako sanitariusz. Z początkiem 1924 roku, z uwagi na duże bezrobocie w Polsce, wyjechał do Francji i podjął pracę w kopalni węgla. W 1936 roku wrócił do Polski by objąć gospodarstwo po rodzicach w Betkowie.

Stanisław Horyński (ur. 7.05.1909 r. w Jaskółkach, zm. 9.10.1977 r.). Powołany do służby wojskowej w 1939 r. do Poznania. Po przegranej kampanii wrześniowej przedostaje się do Francji, a później do Anglii. Tam służy w Dywizjonie Myśliwskim 309, w plutonie magazynowym w stopniu kaprala, jako obsługa naziemna. Po zakończeniu wojny przedostaje się do Belgii, gdzie przebywa dwa lata u zaprzyjaźnionej belgijskiej rodziny. Do Polski, do Wolkowa wraca w 1947 r. Bojąc się prześladowania władz komunistycznych w Polsce przenosi się wraz z rodziną na Ziemie Odzyskane, do Torzymia, gdzie pracuje początkowo w tartaku.
Później zostaje zatrudniony w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Torzymiu jako ogrodnik. W 1961r. wraca do Wielkopolski, zamieszkuje w Jasieniu, gdzie pracuje jako ogrodnik w spółdzielni.

Napisz komentarz zasady
Redakcja portalu zastrzega sobie możliwość ingerencji lub niedopuszczenie do publikacji wypowiedzi, które nie odnoszą się do tematu artykułu, naruszają normy prawne, obyczajowe lub są niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Wypowiedzi zawierające wulgaryzmy nie będą publikowane. Komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. będą usuwane. Zabezpieczono reCAPTCHA i ma zastosowanie Polityka prywatności oraz Warunki korzystania z usług Google.
Imię:
Komentarz:

Dodaj zdjęcia do artykułu	zasady
Zdjęcia dodawane przez użytkownika muszą dotyczyć tematu artykułu, należy wpisać także do nich komentarz aby uzasadnić ich publikację. Redakcja portalu zastrzega sobie możliwość ingerencji lub niedopuszczenie do publikacji zdjęć, które nie odnoszą się do tematu artykułu, naruszają normy prawne, obyczajowe lub są niezgodne z zasadami współżycia społecznego. Zdjęcia z komentarzem zawierającym wulgaryzmy nie będą publikowane. Zdjęcia i ich komentarze promujące własne np. strony, produkty itp. będą usuwane.