Żałobna passa

Krótkie wyjaśnienie: znajomy należy do osób raczej sympatyzujących z partią rządzącą, w dodatku ma już swoje lata, pamięta czas rządów Jana Olszewskiego i jest zarówno o nim, jak i o jego rządach jak najlepszego zdania. A mimo to uważa, że ogłaszanie żałoby narodowej, w dodatku dwudniowej, a na domiar wszystkiego weekendowej, było - mówiąc delikatnie - sporą przesadą, a może nawet strzałem w stopę. -Popatrz sobie tylko na tę odwołaną w Lesznie studniówkę - mówił. - Przecież większość tych dzieciaków z klas maturalnych nie ma zielonego pojęcia, kim był Jan Olszewski, a kiedy doszło do jego odwołania sikali jeszcze w pieluchy.

Może to i racja - czy w programie nauczania historii w szkole średniej mówi się o czasach po 1989 roku? Ilu młodych ludzi pasjonuje się najnowszymi dziejami Polski? Ilu choć obejrzało słynną „Nocną zmianę”? Optymistycznie założę, że jeden na dwudziestu. A pozostali zapamiętają śp. Premiera jako tego gościa, z którego powodu mają zamieszanie z największą imprezą w ich życiu. Zresztą już gdzieś nawet dziś słyszałem opinię, że ta cała żałoba to po prostu piarowski zabieg, żeby „przykryć” żałobę po śmierci Pawła Adamowicza, prezydenta Gdańska. Raczej w to nie wierzę, ale skoro takie sygnały idą w świat, pewnie jakieś echo po nich zostanie, zwłaszcza wśród tych, którzy o Janie Olszewskim wiedzą tyle co nic. Więc może zamiast odwoływać studniówkę zrobić tej młodzieży jakąś lekcję, podczas której wytłumaczy się im, kim był i co zrobił, że jego śmierć jest bardzo ważnym wydarzeniem. Osobiście uważam, że był bardzo mądrym człowiekiem i zrobił bardzo dużo dobrych rzeczy zarówno dla Polski, jak i dla innych. Zostawił po sobie, jak to mówią „dobrą pamięć”. Więc, żeby nie popadać w patos powiem, że takich ludzi wspominam z uśmiechem, a nie smutkiem.

Zresztą kiedy we wtorek ową żałobę oficjalnie ogłoszono, inny mój znajomy skomentował ją bardzo krótko: - O nie, znowu? Faktycznie, to już kolejny - mówiąc językiem katechizmu - „czas zakazany” w ostatnim czasie. Zdaje się że nie ma miesiąca, żeby premier jakiejś żałoby nie ogłaszał. Według Wikipedii w całym okresie III Rzeczpospolitej, czyli przez niemal 30 lat żałobę ogólnopolską ogłoszono 18 razy - z czego trzy razy od grudnia do lutego. Za każdym razem przyczyna jest oczywiście ważna i na pewno znajdzie się wiele osób, które mogą poczuć się urażone, że w ogóle dywaguję sobie na ten temat. Ale wydaje mi się, że jak się coś co chwilę obchodzi, to obchodzi nas to coraz mniej.