Lód, dykta i trytki

Jako że szczęśliwym trafem nie przeniosłem się do wieczności, dziś mogłem zająć sprawą tych spadających z wielkich ciężarówek „prezentów”. Nie byłem zresztą jedynym: w podobnej sprawie zadzwonił jeden ze słuchaczy mojej audycji „Temat dla reportera”. Pan był, oględnie mówiąc, dość srogi w ocenie kierowców, którzy tirami jeżdżą, nie zwracając uwagi na niebezpieczeństwo, które mogą stwarzać. Ja zazwyczaj w sądach jestem mniej szybki, jednak mając w pamięci świeże doświadczenie wykonałem kilka telefonów zadając mniej więcej to samo pytanie: „czy coś z tym można zrobić?”

Tu mała uwaga natury formalnej: zaraz mi tu jakiś purysta językowy wytknie, że tir to nie samochód, a dokument: skrót od „Transport International Routier”, czyli „Międzynarodowy Transport Drogowy”, czyli konwencji celnej z 1975 roku, dotyczącej przewozu towarów ciężarówkami. Jednak potocznie oznacza duży samochód ciężarowy, te towary na mocy owej konwencji przewożący - tyle, że pisze się to małymi literami. Potwierdza to Słownik Języka Polskiego.

Wracając do naszych baranów, a właściwie telefonów. Najpierw zadzwoniłem do pierwszej instytucji, która moim zdaniem kwestiami bezpieczeństwa się zajmuje, czyli na policję. Tu usłyszałem, że „my to niekoniecznie, lepiej będzie zadzwonić do Inspekcji Transportu Drogowego”. Zadzwoniłem więc do Inspektoratu w Poznaniu. Tu sympatyczny pan rzecznik odpowiedział, że owszem, że prawo o ruchu drogowym stanowi, że lodem sypać wokół siebie nie wolno i że można dostać za to 200 złotych mandatu, tylko że… No właśnie. Tylko że, jak Pan Rzecznik był łaskaw przyznać, nie bardzo jest jak to sprawdzać. Bo inspektor zwany w pewnych kręgach pieszczotliwie „krokodylem” nie będzie się na pakę po drabinie drapał, w dodatku na zimnie, w śniegu i na oblodzonej drodze. Jak znam życie pewnie gdyby to zrobił, sam by dostał mandat za złamanie zasad BHP, a w ogóle czy taki inspektor ma uprawnienia do pracy na wysokości? (przypominam, że trzeba je mieć, jeśli pracuje się wyżej niż 1 metr od podłoża, serio). Na tej samej zasadzie na drabinę nie wlezie sam kierowca. A innych możliwości niż drabina raczej nie ma. Bo - co także przyznał Pan Rzecznik ITD - w Polsce nie ma specjalistycznych ramp do odśnieżania i odladzania dachów naczep. -Widziałem jedną, w Podkarpackiem - powiedział całkiem serio. Czy być powinny? Jego zdaniem jak najbardziej - zadbać o to powinni właściciele dróg, lokalizując je na przykład na tak zwanych MOPach przy autostradach i ekspresówkach. Ale nie lokalizują. I co pan zrobisz?

Ot, taki kolejny przykład na to, jak funkcjonuje nasze wspaniałe państwo. Cudownie, że buduje się ekspresówki. Cudownie, że można w godzinę dojechać z Leszna do Poznania i Wrocławia, w cztery godziny do Krakowa. Cudownie, że pomykamy sobie 150 kilometrów na godzinę, ciesząc się że jesteśmy wreszcie w Europie. Tylko że nagle spada na nas pięćdziesięciokilogramowy sopel, zabijając na miejscu całą naszą rodzinę. Czego nawet nie zauważa jadący przed nami kierowca tira, który nie miał nawet pojęcia, że coś takiego miał na dachu, bo nie było tego gdzie sprawdzić. Bo podczas uroczystego przecinania wstęg w blasku fleszy wszyscy patrzyli na drogę, a nie na to, czy postawiono przy niej taką rampę. Dopiero ogólnopolski nius pod tytułem „tragedia na drodze” skłoni kogoś do refleksji - powoła się sejmową podkomisję w sprawie lodu na ciężarówkach, która po dwóch latach wyda raport zakończony konkluzją, że „trzeba być coś z tym zrobić”.

Przyzwyczailiśmy się oczywiście do tego, że żyjemy w państwie z dykty i trytytek. Więc może da się jakoś sprawdzać te tiry bez ramp, które pewnie w przetargach kosztowałyby tryliony monet. Może ITD, zamiast tych drabin, woziłoby lustra na żerdziach, żeby obejrzeć sobie dach, podobnie jak pogranicznicy lusterkami oglądają podwozia samochodów? A może wykorzystać naszą wspaniałą infrastrukturę ekspresówek w zupełnie inny sposób? Na przykład taki wiadukt nad drogą - może wystarczyłoby, żeby policja się na nim ustawiła i z góry oglądała przejeżdżające ciężarówki, a w przypadku zauważenia niebezpieczeństwa dawała znać patrolowi na drodze, żeby ściągnąć delikwenta na MOP i niebezpieczeństwo usunąć? Nie wiem, czy to dobry pomysł, może nieco rozpaczliwy, piszę improwizując. Ale i tak chyba lepsze niż pisanie artykułu o rodzinie, która zginęła na drodze, bo nie było rampy, a na drabinę na mrozie nikt nie wejdzie.